| |
بصیرت: به رغم تحركات و سازماندهي‌ها، آنچه اهميت داشت، اعمال خشونت وحشيانه عليه هر كسي كه احتمال مي‌رفت حامي نظام باشد، بود كه البته با اهانت به مقدسات و شعارهاي هتاكانه نيز همراه بود.
به گزارش خبرنگار گروه "فضاي مجازي " خبرگزاري فارس به نقل از جوان، عباس حاجي‌نجاري طي يادداشتي نوشت: اردوكشي خياباني فتنه‌گران در روز عاشوراي حسيني در ششم دي‌ماه 1388 فراز تعيين‌كننده‌اي در روند حوادث و تحولات بعد از انتخابات دهم رياست‌جمهوري بود.
عوامل بيروني و داخلي فتنه كه در بهره‌گيري از مناسبت‌هاي مهم مذهبي، سياسي و... نظير روز قدس، 13 آبان و 16 آذر و... ناكام مانده بودند و ريزش تدريجي بدنه خياباني را در كمال ناباوري نظاره مي‌كردند، مناسبت روز عاشورا را براي كشاندن عوامل خياباني مناسب‌ترين فرصت ديدند، چراكه حركت‌هاي دستجات در آن روز، محلي و خودجوش و به زعم آنها غيرقابل كنترل بود و از سوي ديگر مردم نيز درآن ساعاتي كه آنها اعلام كرده بودند در حسينيه‌ها و مساجد مشغول عزاداري بوده و بنابراين خيابان‌ها عرصه مناسبي براي آنها بود تا بتوانند با تجديد سازمان در يك مواجهه كاملاً برنامه‌ريزي شده در برابر نظام، شكست‌هاي قبلي را جبران كنند.
در اين برنامه‌ريزي نقش همه سايت‌ها و رسانه‌ها كاملاً مشخص و به صورت همپوشاني براي بزرگنمايي تحركات هدفگذاري شده بود و البته براي نيروهاي عملياتي كه وظيفه تخريب و آتش زدن و... را عهده‌دار بودند نيز برنامه‌ها كاملاً تعيين شده بود.
مطابق اين الگو زماني كه آنها در روند عمليات تخريبي خود در مراحل اوليه موفق مي‌شوند بر برخي از عوامل انتظامي و اميني غلبه پيدا كنند، بلافاصله در سايت‌ها و شبكه‌هاي بيگانه در يك همپوشاني خبري از "آزاد " كردن آن دم زدند. مثلاً وقتي موفق شدند كيوسك نيروي انتظامي را در ميدان وليعصر از بين ببرند در سايت‌ها و شبكه‌هاي خود اعلام كردند كه وليعصر آزاد شد يا ميدان فردوسي آزاد شد و پل كالج آزاد شد...
جرس سايت اتاق فكر فتنه سبز در لندن در آن روز در گزارشي از خيابان‌هاي تهران مي‌نويسد: ستون دود و آتش خيابان‌ها را فراگرفته و ميدان‌هاي اصلي شهر فتح شده‌اند. نشانه‌هاي اين سازماندهي از روزهاي قبل آشكار بود، چراكه دشمنان موفق شده بودند در يك فراخوان گسترده، شبكه‌هاي مجازي و اجتماعي و عوامل گروهك‌هاي ضدانقلاب نظير سلطنت‌طلب‌ها، ماركسيست‌ها و... را با هدف براندازي نظام سازماندهي كنند.
اين نكته‌اي بود كه عبدالله مهتدي، رئيس گروهك كومله آن را مدتي بعد افشا كرد. او پس از آنكه ميرحسين موسوي با صدور بيانيه‌اي اعدام پنج نفر از عوامل بمب‌گذاري‌ها در شهرهاي مختلف كشور را كه از عوامل سلطنت‌طلب و پ‌ك‌ك بودند، محكوم كرد، در بيانيه‌اي خطاب به موسوي با تشكر از صدور اين پيام با اشاره به تحرك روز عاشورا اجماع آن روز ضدانقلاب با فتنه سبز را نمادي از همبستگي همه گروه‌ها دانست كه بايد تداوم يابد.
همان روز آسوشيتدپرس از قول مريم قجر عضدانلو رئيس‌جمهور (؟!) خودخوانده منافقين مي‌گويد: اعضاي مجاهدين (منافقين) روز يك‌شنبه (عاشورا) به همراهي و هماهنگي با ديگر معترضان در تهران پرداختند. همه افراد و گروه‌هايي كه دنبال براندازي جمهوري اسلامي هستند بايد متحد شوند. اين فراخوان براي هماهنگي ميان همه مخالفان رژيم است.
اما به رغم تحركات و سازماندهي‌ها، آنچه اهميت داشت، اعمال خشونت وحشيانه عليه هر كسي كه احتمال مي‌رفت حامي نظام باشد، بود كه البته با اهانت به مقدسات و شعارهاي هتاكانه نيز همراه بود.
آتش زدن ساختمان‌ها و وسايل نقليه عمومي، موتوسيكلت‌هاي نيروي انتظامي، حمله به دستجات مذهبي و تخريب نمادهاي عاشورا در طول خيابان‌هاي محل تجمع حاميان فتنه، كارنامه كساني است كه موسوي در بيانيه‌هاي بعدي خود از آنها به نام گروهي "خداجو " نام مي‌برد.
حادثه روز عاشوراي گذشته اگرچه "لحظه سقوط " فتنه سبز و حاميان مدعي اصلاح‌طلبي بود، اما لحظه تاريخي 9 دي نيز از بطن آن ولادت يافت.
جهش تاريخي در بصيرت توده‌هاي اجتماعي پس از مشاهده هتك حرمت‌هاي سران فتنه و حاميان آنها نسبت به ارزش‌هاي ديني و انقلابي و مهم‌ترين آن يعني "نهضت حسيني " بود و اين همان نكته‌اي بود كه شوري برپا كرد و حماسه 9 دي و به تبع آن حماسه 22 بهمن سال گذشته را رقم زد.
حادثه روز عاشورا در خيابان‌هاي مركزي تهران هدف ديگري را نيز دنبال مي‌كرد و آن كشاندن تحركات و آشوب‌ها از نقاط شمال شهر و مرفه‌نشين به مناطق مركزي و جنوب شهر بود تا اين هدف نيز القا شود كه حاميان فتنه تنها در بخش محدودي از شهر تهران نيستند بلكه در همه جا حضور دارند.
اما اين بار فتنه گران بدانند ما پيش از عاشورا سد محكم حركت فتنه گرشان خوهيم شد و دژ محكم ولايت مي گرديم تا شكايتمان را به ولي امر جهان نبرد.
| |
| |
|
